Van perkament naar papier naar internet

Het Stadsarchief beheert vandaag de dag kilometers archief, maar is natuurlijk ooit klein begonnen, al is dat wel heel lang geleden. Het allereerste overzicht van de inhoud, ofwel de oudste inventaris, is ruim zeven eeuwen oud. Op 24 februari 1313 bezegelen drie personen, vermoedelijk schepenen, een oorkonde waarin de stedelijke privileges worden opgesomd. Het zijn er achttien om precies te zijn. Dertien daarvan berusten nog altijd in de archieven van het stadsbestuur, de andere vijf zijn verloren gegaan. Als eerste wordt natuurlijk ‘die grote hantveste van der vrihede’ genoemd, het stadsrecht van 1246.

In de loop der eeuwen groeit het archief van het stadsbestuur uit tot een haast onafzienbare hoeveelheid papier en perkament. En dat ondanks de stadsbrand van 1536, de brand in het stadhuis van 1618 en flinke opruimacties in de negentiende eeuw. Van tijd tot tijd maken secretarissen weer eens de balans op, wat resulteert in een meer of minder uitvoerige inventaris.

In 1859 benoemt de gemeente voor het eerst een archivaris: Jan Soutendam. Hij publiceert inventarissen van enkele onderdelen van het stadsarchief, onder meer van de charters. Zijn opvolger H.S. Veldman maakt catalogi van de bibliotheek en de museale voorwerpen. In 1900 begint hij met het ambitieuze project om alle archieven van het stadsbestuur te inventariseren, maar dit werk valt stil door zijn benoeming tot gemeentearchivaris van Kampen. Hij wordt opgevolgd door G. Morre, die het project voltooit. Hij schrijft eigenhandig de twee dikke exemplaren van de inventaris der stedelijke archieven tot 1813. De bedoeling is dat dit monnikenwerk wordt gedrukt, maar B&W houdt de hand op de knip.

De handgeschreven inventaris doet dienst tot het einde van de twintigste eeuw. Dan wordt hij overgetypt, inclusief de talloze correcties en aanvullingen die door generaties archivarissen zijn aangebracht. In 2017 komt een nieuwe, moderne inventaris gereed. Niet geschreven of gedrukt, maar digitaal beschikbaar via internet.