Buurtkrant

‘Wat staat er in deze krant? Helaas niet veel.’ De redacteur van de Tanthof Buurtkrant ziet het in 1982 uiterst somber in. Het buurtwerk draait niet commercieel genoeg, waardoor er te weinig geld overschiet voor het wijkblaadje. Het kan verkeren. Twee jaar eerder werd met veel tromgeroffel nog een nieuw onderkomen geopend bij Kinderboerderij en Waterspeeltuin Tanthof, twee jaar na de onheilstijding draait het verenigingswerk weer als tevoren.

Na 1945 investeert de gemeente in buurtwerk om tijdens de oorlog ‘verwilderde’ jongeren op te vangen. Verspreid over de stad verrijzen clubhuizen waar de vakantieschool, knutselclubs en toneelverenigingen opbloeien. De aangeboden activiteiten raken echter uit de gratie als in de jaren zestig een nieuwe jeugdcultuur opkomt die andere eisen stelt. Het clubhuiswezen lijkt een wisse dood tegemoet te gaan.

Saneringsplannen in de jaren zeventig geven een nieuwe impuls aan het buurtwerk. Onder meer in het Westerkwartier en bij de Geerweg laten bewoners van zich horen in de vele inspraakrondes. Zij verenigen zich in ‘buurtkomitees’, volgens de dan gebruikelijke spelling. De buurthuizen worden afgestoft en gaan een nieuwe ronde in.

Dat is ook de periode waarin de hier getoonde wijkkranten verschijnen. De Wippolder krijgt in 1975 een nieuwe stichting voor buurtwerk, Tanthof volgt in 1979. Activiteiten vinden in de Wippolder plaats in het voormalige badhuis in de Prof. Krausstraat. Daar zit peuterspeelzaal Woelewippie, komen kinderen op woensdagmiddag naar de handenarbeidclub en is ’s avonds film, disco of bejaardensoos. In Tanthof staat in 1979 de zoektocht naar een eigen accommodatie nog centraal: ‘Maar wáár beste mensen, wáár blijft ons buurthuis??????’

Bezuinigingen, verzelfstandiging en marktwerking. In de jaren tachtig en negentig staat beide buurtclubs nog het nodige te wachten. Dat er niet veel in deze kranten staat, is dan ook helemaal niet waar. De in het Stadsarchief bewaarde jaargangen geven juist een prachtig overzicht van de op- en neergaande cyclus die nu eenmaal inherent is aan het buurthuiswezen.