De korenbeurs

De korenbeurs? Dat is toch dat gebouw op de Camaretten, naast de visbanken? Ja, dat gebouw is vanaf 1872 enige tijd in gebruik als korenbeurs en sinds 1945 zit er een jongerensociëteit die deze naam overnam. Maar de koeien- en schapenkoppen boven de deuren wijzen erop dat dit gebouw is bedoeld als vleeshal. Om hygiënische redenen mogen slagers hun waren eeuwenlang alleen hier te koop aanbieden, zodat van overheidswege gemakkelijk controle op de versheid en de kwaliteit kan plaatsvinden. Pas in de loop van de negentiende eeuw wordt verkoop van vlees aan huis toegestaan.

De graanhandel vindt oorspronkelijk plaats in de open lucht, op de kade van de Koornmarkt, die er zijn naam aan te danken heeft. Van heinde en verre voeren schuiten allerlei soorten graan aan voor de talloze bakkers, mouters en vooral brouwers. In de zeventiende eeuw krijgt de biernijverheid het moeilijk en zakt de vraag naar graan in. In 1729 schrijft Reinier Boitet dat alleen stokoude lieden zich nog kunnen herinneren dat het op de Koornmarkt soms zo druk was dat je over de hoofden kon lopen. Maar zo’n vijftig jaar later keert het tij weer. Delft bloeit op als streekcentrum en marktplaats voor het omliggende platteland. Het Boterhuis en de Waag krijgen een opknapbeurt en er worden plannen gesmeed voor de bouw van een korenbeurs. In 1777 wordt het oostelijke deel van de Binnenwatersloot overbouwd. Zo ontstaat een plein met aan drie kanten overdekte zuilengalerijen, toegankelijk vanaf de Oude Delft via een hek op de Haverbrug. Aan het uiterlijk wordt de nodige zorg besteed, want het gaat om een ‘voor vreemdelingen zeer in het oog lopende buurt’. Er moet dan ook drie keer per week worden schoongemaakt, zodat de beurs ‘de roem der zindelijkheid van deeze stad niet zoude besmetten’.

Hoe goed er ook over is nagedacht, de nieuwe korenbeurs houdt het nog geen eeuw vol. In de tweede helft van de negentiende eeuw wordt ruim baan gemaakt voor het toenemende verkeer dat vanuit het Westland en vanaf het station de stad in komt. De Waterslootsepoort wordt gesloopt en in 1872 valt ook het doek voor de korenbeurs. F. Gräfe is er nog net op tijd bij om er een sfeervolle foto van te maken.