9,5 meter protest

Het ontwerp mag er lieflijk uitzien, er zijn volop Delftenaren die er van gruwen. Niet omdat zij de art nouveaustijl misplaatst vinden, wel omdat de kosten op de gemeentekas drukken. In 1902 lopen de gemoederen over een verbouwing van de Stadsdoelen hoog op.

De in 1831 opgerichte Stadsdoelen kent een bijzondere ontstaansgeschiedenis. Burgers leggen zelf het geld bij elkaar om de schouwburg van de grond te krijgen, en met succes. De Delftse elite vermaakt zich met toneelvoorstellingen en muziekconcerten die vrijwel altijd volle zalen trekken. Als het aantal inwoners van de stad groeit, lukt het echter lang niet altijd meer om een kaartje te bemachtigen. Sommige producties komen niet eens meer naar Delft. Het wordt tijd om het theater uit te breiden, aldus het cultuur minnend publiek.

Omdat de gemeente sinds 1857 eigenaar is van de Stadsdoelen, is elke discussie hierover direct politiek beladen. Waarom de hele gemeente laten betalen voor iets waar alleen de culturele elite gebruik van maakt? In 1902 komt uitbater Kier Kruif met een waterdicht plan: het Delftsch Studenten Corps betaalt mee aan een grootscheepse verbouwing in ruil voor gebruik van het complex voor hun lustrumfeesten. Verenigingen als Polyhymnia, Toonkunst en rederijkerskamer Tollens reageren verheugd. Kiesverenigingen Recht & Plicht en Nederland & Oranje blijven echter faliekant tegen. Zij organiseren in 1902 een protestbijeenkomst en bieden de gemeenteraad een petitie tegen de verbouwing aan: 1637 handtekeningen op een rol papier van 9,5 meter lang.

De gemeenteraad zwicht niet voor het meterslange pleidooi, wel voor de financiële bijdrage van de studenten. Na een verhit debat stemt een meerderheid van de raadsleden vóór een grootscheepse verbouwing. De tegenstemmers halen alsnog hun gelijk als de opknapbeurt na enkele jaren fors duurder uitvalt dan vooraf begroot. Daar hadden ze nog zo voor gewaarschuwd…